چرا مرد باید مهریه بدهد

مهریه، نهادی ریشه دار در فرهنگ ازدواج اسلامی و ایرانی است که فلسفه ای عمیق و چندوجهی دارد؛ از نمادی برای نشان دادن صداقت و محبت گرفته تا پشتوانه ای برای حمایت از حقوق زن. مرد با پرداخت مهریه، تعهد خود را به زندگی مشترک و کرامت همسر آینده اش ابراز می دارد.

این نهاد کهن، همواره موضوع بحث و پرسش های بسیاری بوده است. در جوامع مختلف، با توجه به پیشینه تاریخی، باورهای دینی و قوانین حاکم، مهریه ابعاد متفاوتی به خود گرفته است. درک صحیح ماهیت و اهداف مهریه، برای زوجین در آستانه ازدواج، خانواده ها و حتی افراد درگیر با مسائل حقوقی، از اهمیت بالایی برخوردار است. این مقاله به واکاوی جامع دلایل و حکمت وجود مهریه می پردازد و ابعاد شرعی، حقوقی، اجتماعی و روانشناختی آن را روشن می سازد تا خوانندگان به درکی کامل و شفاف از «چرا مرد باید مهریه بدهد؟» دست یابند و ابهامات رایج در این زمینه برطرف شود.

مهریه در گذر تاریخ: از بهای زن تا هدیه کرامت

نهاد مهریه، پدیده ای تازه در تاریخ بشر نیست، بلکه ریشه های آن به تمدن های باستانی بازمی گردد. در دوران های مختلف، این رسم با تحولات زیادی همراه بوده و معنا و کارکرد آن دستخوش تغییر شده است. بررسی سیر تاریخی مهریه به درک بهتر فلسفه کنونی آن کمک شایانی می کند.

مهریه در تمدن های باستان

در بسیاری از تمدن های باستانی، از جمله مصر و بابل، مهریه وجود داشته است. اما مفهوم آن با آنچه امروز می شناسیم، تفاوت های اساسی داشت. در مصر باستان، مبلغی به عنوان «جبران خسارت» به پدر دختر پرداخت می شد. این جبران خسارت به دلیل از دست دادن یکی از اعضای خانواده بود که با ازدواج، از خانه پدری جدا می شد. گویی مرد با این پرداخت، تسکینی برای جدایی دختر از خانواده اش به ارمغان می آورد.

در بابل، مهریه بیشتر به عنوان «وجه المعامله» تلقی می شد؛ یعنی بهایی که در ازای ازدواج به پدر زن داده می شد. در این دوره، مهریه عملاً شبیه بهای خرید و فروش زن بود. هرچند با گذشت زمان و تکامل فرهنگی، این خرید و فروش مستقیم جای خود را به اهدای هدیه به پدر زن داد و جنبه ای نمادین تر به خود گرفت، اما همچنان از کرامت واقعی زن فاصله داشت.

مهریه در دوران جاهلیت عرب

پیش از ظهور اسلام، در جوامع قبیله ای و بادیه نشین حجاز نیز مهریه به اشکال مختلفی رایج بود. در این دوران، غالباً مبلغ پرداختی از سوی مرد، به پدر دختر یا اولیای او اختصاص می یافت و زن حق مالکیت مستقیمی بر آن نداشت. این رسم نیز عملاً به معنای خرید و فروش زن بود و کرامت او را زیر سؤال می برد.

اسلام، در مواجهه با این سنت های کهن، رویکردی اصلاح گرانه در پیش گرفت. با ظهور اسلام، مفهوم مهریه دستخوش تحولی بنیادین شد. اسلام با تأکید بر کرامت انسانی زن، قاطعانه با هرگونه تلقی از مهریه به عنوان «قیمت زن» مخالفت کرد. مهمترین تغییر این بود که حق مالکیت مهریه از اولیای زن به خود زن منتقل شد. این بدین معنا بود که مهریه، دیگر بهای معامله با پدر یا قیم زن نبود، بلکه هدیه ای بود که مستقیماً به خود زن تعلق می گرفت و او مالک آن می شد. این تحول عظیم، نه تنها رسم جاهلی را باطل اعلام کرد، بلکه جنبه معنوی و هدیه ای به مهریه بخشید و آن را به نمادی از صداقت و کرامت تبدیل کرد.

آیه شریفه «وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً…» (نساء: 4) به وضوح نشان می دهد که مهریه، هدیه ای از سر محبت و بخشش بی عوض از جانب مرد به زن است و او مالک تمام و کمال آن محسوب می شود.

تبیین فلسفی و حکمت شرعی مهریه در اسلام

فلسفه وجودی مهریه در اسلام، بسیار عمیق تر از یک الزام مالی صرف است. این نهاد ریشه هایی در فطرت انسانی، حکمت الهی و هدف متعالی ازدواج دارد که در ادامه به تفصیل مورد بررسی قرار می گیرد.

الف) مهریه نماد صدق و صداقت (صداق)

ریشه کلمه صداق که در قرآن و روایات برای مهریه به کار رفته است، به معنای صداقت و درستی است. از این منظر، مهریه نشانه ای از خلوص نیت و جدیت مرد در تشکیل زندگی مشترک است. مرد به عنوان طالب و خواستار ازدواج، با تقدیم مهریه، ابراز می کند که قصد او از این پیوند، جدی و بر پایه عشق و تعهد است. این عمل شبیه به هدیه دادنی است که در روابط عاطفی برای اثبات محبت و جلب رضایت طرف مقابل انجام می شود. مهریه در واقع، سندی نمادین است که بر تعهد و صداقت مرد مهر تأیید می زند.

ب) مهریه هدیه ای از سر محبت و کرامت (نحله)

یکی از مهمترین آیات قرآن کریم در مورد مهریه، آیه 4 سوره نساء است که می فرماید: «وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً…» ترجمه این آیه تأکید دارد که مهریه را به زنان به عنوان نحله بپردازید. کلمه نحله به معنای هدیه، بخشش بی عوض و عطیه است. این تعبیر، قاطعانه هرگونه تصور از مهریه به عنوان بهای بهره برداری جنسی را رد می کند. زیرا نیاز جنسی یک نیاز دوطرفه است و زن و مرد هر دو از آن بهره مند می شوند. بنابراین، مهریه نه بهای لذت جنسی است و نه پاداش کارهای خانه. بلکه، مهریه نمادی از احترام و ارج نهادن به پاسخ مثبت زن به درخواست مرد برای آغاز یک زندگی مشترک و تشکیل خانواده است. زن با پذیرش ازدواج، مهمترین نقش را در تکوین خانواده ایفا می کند و مهریه، پاسداشتی است از این ایثار و پذیرش مسئولیت.

ج) مهریه بازتابی از فطرت و تدبیر آفرینش

یکی از حکمت های عمیق مهریه، هماهنگی آن با فطرت و طبیعت انسانی است. خداوند متعال مرد و زن را به گونه ای آفریده که مرد غالباً طالب و خواستار است و زن در جایگاه مطلوب قرار می گیرد. این ویژگی فطری، نه تنها در انسان، بلکه در بسیاری از موجودات دیگر نیز مشاهده می شود. مرد برای جلب رضایت و همراهی زن، دست به اقدام می زند و با تقدیم مهریه، علاقه و جدیت خود را به اثبات می رساند.

این تدبیر آفرینش، به ایجاد آرامش و سکون در زندگی مشترک کمک می کند. همانطور که قرآن کریم می فرماید: «وَ مِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَوَدَّةً وَرَحْمَةً…» (روم: 21) یعنی یکی از نشانه های قدرت خدا این است که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آن ها آرامش یابید و بین شما دوستی و مهربانی قرار داد. مهریه در این چارچوب، به تقویت حس ارزش گذاری و اطمینان خاطر در زن کمک کرده و به مرد یادآور می شود که این پیوند بر اساس تعهد و احترام متقابل بنا شده است.

دلایل حقوقی و اجتماعی برای وجوب مهریه

علاوه بر ابعاد فلسفی و شرعی، مهریه کارکردها و دلایل حقوقی و اجتماعی مهمی نیز دارد که به استحکام بنیان خانواده و حمایت از حقوق زن کمک می کند.

الف) پشتوانه مالی و تأمین آتیه زن

یکی از مهمترین کارکردهای عملی مهریه، نقش آن به عنوان یک پشتوانه مالیقوی> برای زن است. در شرایط ناگوار زندگی، مانند طلاق، فوت همسر، یا هر بحران مالی دیگر، مهریه می تواند به زن امکان دهد تا از نظر اقتصادی از خود حمایت کند و به نوعی، امنیت مالی او را تضمین نماید. این پشتوانه مالی، به معنای نفی استقلال مالی زن نیست، بلکه یک حق حمایتیقوی> اضافی است که در صورت لزوم به کمک او می آید. همچنین، در برخی نظام های حقوقی، مهریه می تواند تا حدی جبران کننده سهم الارث کمتر زنقوی> در مقایسه با مرد باشد، هرچند که این تنها کارکرد آن محسوب نمی شود.

ب) اهرم بازدارنده در برابر طلاق های شتاب زده و بی مورد

وجود مهریه می تواند به عنوان یک بازدارندهقوی> در برابر تصمیمات شتاب زده مرد برای طلاق عمل کند. آگاهی مرد از تعهد مالی سنگین مهریه، ممکن است او را وادار به تأمل بیشتر و مسئولیت پذیری عمیق تر در حفظ زندگی مشترک نماید. این عامل باعث می شود تا مردان در مواجهه با مشکلات و اختلافات زناشویی، به جای فکر کردن به طلاق، به دنبال راه حل و سازش باشند. البته این کارکرد نباید به معنای تشویق به تعیین مهریه های نامتعارف و غیرمنطقی تلقی شود، زیرا مهریه های بسیار بالا ممکن است خود به مشکلات و تنش های جدیدی منجر شوند.

ج) تقویت بنیان خانواده و تعهد متقابل

مهریه، در کنار سایر حقوق و تکالیف متقابل زوجین، می تواند به تقویت بنیان خانوادهقوی> و ایجاد حس تعهد و وفاداریقوی> در مرد کمک کند. زمانی که مرد با پرداخت مهریه، به این حق زن اقرار می کند، حس مسئولیت پذیری بیشتری در او تقویت می شود. از سوی دیگر، آگاهی زن از حق مهریه خود، می تواند به او حس ارزش گذاریقوی> و اطمینان خاطرقوی> ببخشد. این اطمینان خاطر، به زن کمک می کند تا با آرامش و امنیت بیشتری در زندگی مشترک مشارکت کند و در نتیجه، به استحکام پیوندهای عاطفی و اجتماعی خانواده منجر شود.

مهریه در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران: حقوق و قواعد اجرایی

قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، به تفصیل به مسئله مهریه پرداخته و حقوق و تکالیف مربوط به آن را مشخص کرده است. این قوانین برگرفته از فقه اسلامی هستند و چارچوبی برای اجرای این نهاد مهم فراهم می آورند.

الف) تعریف قانونی مهریه و حق مالکیت زن

بر اساس ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی ایران، «به محض عقد، زن مالک مهریه می شود و می تواند هر نوع تصرفی در آن بنماید.» این ماده یکی از اساسی ترین اصول در مورد مهریه است. به محض جاری شدن صیغه عقد نکاح (دائم یا موقت)، حتی اگر نزدیکی صورت نگرفته باشد، زن مالک تمام مهریه می شود و می تواند هر زمان که بخواهد، آن را مطالبه کند. این مالکیت به زن اجازه می دهد تا در مهریه خود، چه مالی باشد و چه غیرمالی، هرگونه تصرفی مانند فروش، هبه، یا اجاره انجام دهد.

این حق مالکیت حتی پس از فوت زن نیز ادامه دارد و ورثه او می توانند مهریه را از ترکه شوهر مطالبه کنند. همچنین، اگر مرد فوت کند، زن نیز می تواند مهریه خود را از اموال باقیمانده از مرد (ترکه) دریافت کند و در این زمینه محدودیت زمانی وجود ندارد.

ب) انواع مهریه و شرایط تعیین آن ها

در قانون ایران، مهریه به انواع مختلفی تقسیم می شود که هر یک شرایط و احکام خاص خود را دارند:

1. مهرالمسمی: این نوع مهریه، مبلغ یا مالی است که به طور مشخص و با توافق زوجین در زمان عقد تعیین می شود. این رایج ترین نوع مهریه است و باید مالی باشد که ارزش مالی داشته باشد و قابل تملک باشد.
2. مهرالمثل: مهرالمثل در مواردی تعلق می گیرد که در عقد نکاح دائم، مهریه ای تعیین نشده باشد و نزدیکی بین زوجین واقع شده باشد، یا عقد به دلیلی باطل شده باشد و زن از بطلان آن بی خبر باشد و نزدیکی صورت گرفته باشد. میزان مهرالمثل بر اساس شأن زنقوی>، عرف جامعه، موقعیت خانوادگی و اجتماعی او، تحصیلات، سن، زیبایی و سایر صفات او نسبت به زنان مشابه (امثال و اقران) تعیین می گردد. دادگاه با در نظر گرفتن این معیارها، مبلغی را به عنوان مهرالمثل برای زن مشخص می کند.
3. مهرالمتعه: این مهریه در حالتی تعلق می گیرد که در عقد دائم، مهریه ای تعیین نشده باشد و طلاق قبل از نزدیکی اتفاق بیفتد. در این صورت، با توجه به وضعیت مالی مرد (یسار و اعسار او)، دادگاه مبلغی را به عنوان مهرالمتعه برای زن تعیین می کند. تفاوت اصلی آن با مهرالمثل در زمان تعلق (قبل از نزدیکی) و معیار تعیین (وضعیت مالی مرد) است.
4. مهرالسنه: مهرالسنه اشاره به سنت پیامبر اکرم (ص) دارد که مهریه حضرت فاطمه (س) را 500 درهم شرعی (معادل حدود 1512.5 گرم نقره) تعیین فرمودند. اگرچه این مقدار در قانون الزامی نیست، اما توصیه شده است و بسیاری از فقها تعیین مهریه به این میزان را مستحب می دانند.

ج) شرایط پرداخت مهریه

نحوه پرداخت مهریه نیز دارای دو حالت اصلی است که در زمان عقد مشخص می شود:

• مهریه عندالمطالبه: در این حالت، زن می تواند هر زمان که بخواهد، تمام یا قسمتی از مهریه خود را از مرد مطالبه کند. مرد موظف است بلافاصله پس از مطالبه زن، مهریه را پرداخت نماید. عدم توانایی مالی مرد در پرداخت یکجا، او را از این تعهد معاف نمی کند، بلکه می تواند با ارائه درخواست اعسار به دادگاه، مهریه را تقسیط کند.
• مهریه عندالاستطاعه: در این حالت، پرداخت مهریه مشروط به توانایی مالی مرد است. به این معنا که زن زمانی می تواند مهریه را مطالبه کند که ثابت کند مرد توانایی مالی پرداخت آن را دارد. اثبات این توانایی بر عهده زن است و رویه قضایی در این خصوص ممکن است چالش برانگیز باشد. این نوع مهریه معمولاً زمانی انتخاب می شود که مبلغ مهریه بالا باشد و طرفین نخواهند مرد را تحت فشار مالی فوری قرار دهند.

د) حق حبس زوجه

یکی از حقوق مهم زن در قانون مدنی، حق حبس است که در ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی به آن اشاره شده است. بر اساس این ماده، زن می تواند تا زمانی که مهریه اش به طور کامل پرداخت نشده، از انجام وظایف زناشویی خود در قبال همسر امتناع ورزد، به شرط آنکه نزدیکی بین آن ها صورت نگرفته باشد. این حق حبس، یک اهرم قانونی برای زن است تا مرد را به پرداخت مهریه ترغیب کند. اگر زن از حق حبس خود استفاده کند، همچنان مستحق نفقه است و نفقه به او تعلق می گیرد. پس از یک بار نزدیکی، حق حبس زن ساقط می شود و او دیگر نمی تواند به استناد عدم پرداخت مهریه، از تمکین خودداری کند، اما حق مطالبه مهریه همچنان پابرجا باقی می ماند.

ه) مطالبه مهریه پس از فوت زوج یا زوجه

مهریه، دینی است بر عهده مرد که با فوت او از بین نمی رود. اگر مرد فوت کند، زن می تواند مهریه خود را از ترکه (اموال باقیمانده) او مطالبه کند. این مطالبه هیچ محدودیت زمانی ندارد. به همین ترتیب، اگر زن فوت کند، حق مطالبه مهریه او به ورثه اش منتقل می شود و ورثه می توانند مهریه او را از مرد یا ترکه او (اگر مرد هم فوت کرده باشد) مطالبه نمایند.

و) تقسیط مهریه (اعسار)

اگر مرد توانایی مالی پرداخت یکجای مهریه را نداشته باشد، می تواند درخواست اعسار از پرداخت مهریه به دادگاه ارائه دهد. در صورت اثبات اعسار (ناتوانی مالی)، دادگاه مهریه را به صورت اقساطی تعیین می کند. میزان و تعداد اقساط بر اساس وضعیت مالی و توانایی پرداخت مرد تعیین می شود. دادگاه تمام جوانب مالی مرد، شامل درآمد، دارایی ها، و هزینه های ضروری زندگی او را بررسی کرده و سپس حکم به تقسیط صادر می کند. در این صورت، مرد ملزم به پرداخت اقساط مهریه در فواصل زمانی مشخص خواهد بود.

اشتباهات رایج و سوءتفاهم ها درباره مهریه (رفع ابهامات)

علی رغم شفافیت نسبی قوانین و تعالیم دینی، تصورات غلط و سوءتفاهم های بسیاری در مورد مهریه در جامعه رایج است که می تواند به درک نادرست از این نهاد و بروز مشکلات در زندگی مشترک منجر شود. در اینجا به برخی از این اشتباهات متداول پرداخته می شود:

مهریه به عنوان ابزار فشار صرف

یکی از رایج ترین برداشت های نادرست این است که مهریه صرفاً ابزاری برای فشار آوردن بر مرد و تضمین بقای زندگی مشترک یا حتی سلاحی در دست زن برای تهدید مرد تلقی شود. در حالی که هدف اصلی مهریه، نمادی از صداقت، محبت و کرامت زن است و کارکرد حمایتی آن نیز باید در چارچوب یک رابطه سالم دیده شود، نه به عنوان اهرم فشار. نگاه صرفاً ابزاری به مهریه، می تواند روح اصلی این نهاد را مخدوش کرده و به جای تقویت رابطه، آن را به سمت معامله گری سوق دهد.

مهریه بالا، ضامن خوشبختی یا پایداری

تصور اینکه مهریه بالاتر، به معنای خوشبختی بیشتر یا تضمین پایداری زندگی مشترک است، یک اشتباه فاحش محسوب می شود. خوشبختی و دوام ازدواج، بر پایه عشق، احترام، تفاهم، تعهد و تلاش متقابل زوجین بنا می شود، نه بر میزان دارایی مالی که به عنوان مهریه تعیین شده است. مهریه های بسیار بالا نه تنها ضامن خوشبختی نیستند، بلکه می توانند از همان ابتدا سنگ بنای زندگی را بر تردید و فشار مالی بنا نهند و در صورت بروز اختلاف، به معضلی حل نشدنی تبدیل شوند.

مهریه به عنوان پاداش کارهای منزل

برخی به اشتباه مهریه را پاداشی برای کارهای منزل و تربیت فرزندان تلقی می کنند. این نگاه، کاملاً با اصول فقه اسلامی و حقوق مدنی ایران مغایر است. زن در فقه اسلامی دارای استقلال مالی است و برای انجام کارهای خانه و تربیت فرزندان، هیچ تکلیف مالی مستقیمی ندارد. این امور از روی محبت، ایثار و مدیریت مشترک خانواده انجام می شوند و مهریه ماهیت جداگانه و فلسفه خاص خود را دارد. اجرت المثل ایام زوجیت بحثی جداگانه است که در شرایط خاصی (مثل طلاق و عدم انجام وظایف زناشویی) مطرح می شود و نباید با مهریه اشتباه گرفته شود.

مهریه فقط در صورت طلاق

این باور که زن تنها در صورت طلاق می تواند مهریه خود را مطالبه کند، کاملاً نادرست است. بر اساس قانون، زن مالک مهریه به محض عقد است و می تواند آن را در هر زمان از زندگی مشترک، حتی بدون قصد طلاق، از مرد مطالبه کند. این حق، محدود به زمان یا شرایط خاصی مانند طلاق نیست و مرد موظف به پرداخت آن است.

مقایسه نادرست مهریه با شیربها یا جهیزیه

مهریه گاهی با مفاهیمی مانند شیربها یا جهیزیه اشتباه گرفته می شود. شیربها مبلغی است که معمولاً به پدر یا اولیای زن پرداخت می شود و اسلام آن را تأیید نکرده است. جهیزیه نیز وسایلی است که خانواده زن برای شروع زندگی مشترک به او می دهند. در حالی که مهریه، مستقیماً حق زن است و او مالک آن می شود و هیچ ارتباطی به این دو مفهوم ندارد.

نتیجه گیری: مهریه، تعهد، حمایت و کرامت

مهریه، نهادی باستانی است که با ظهور اسلام، متحول شده و جایگاه ویژه ای در قوانین و فرهنگ ایرانی یافته است. این واکاوی نشان داد که چرا مرد باید مهریه بدهدقوی>، دلایلی فراتر از یک الزام مالی صرف دارد. مهریه در اصل نمادی از صدق و صداقتıy> مرد در آغاز پیمان زناشویی است؛ هدیه ای از سر محبت و کرامت که به زن تقدیم می شود و جایگاه او را در تشکیل خانواده ارج می نهد. همچنین، این نهاد کارکردی حمایتی برای تأمین آتیه زن دارد و می تواند به عنوان یک اهرم بازدارنده در برابر طلاق های شتاب زده، به تقویت بنیان خانوادهıy> کمک کند.

در قانون مدنی ایران، مهریه به عنوان یک حق مسلم زنقوی> به رسمیت شناخته شده و او به محض عقد مالک آن می شود. انواع مهریه، شرایط مطالبه، حق حبس و امکان تقسیط آن، همگی در راستای حمایت از این حق و تنظیم روابط زوجین تدوین گشته اند. برای ساختن یک زندگی مشترک پایدار و عادلانه، آگاهی کامل از فلسفه و قوانین مهریه، نگاهی جامع، مسئولانه و به دور از افراط و تفریط به آن، امری ضروری است. مهریه نه بهای زن است و نه ابزار فشار؛ بلکه نشانه ای از آغاز تعهدی عمیق و تلاشی مشترک برای ساختن یک زندگی سرشار از آرامش، مودت و احترام متقابل است.

سوالات متداول

آیا بدون تعیین مهریه می شود ازدواج کرد؟

در نکاح دائم، تعیین مهریه شرط صحت عقد نیست و می توان عقد را بدون تعیین مهریه نیز جاری کرد، اما پس از آن مهریه تعیین خواهد شد. اما در نکاح موقت، تعیین مهریه (مهرالمسمی) از شرایط صحت عقد است و بدون آن، عقد باطل خواهد بود.

زن تا کی می تواند مهریه خود را مطالبه کند؟

زن هر زمان که بخواهد، می تواند مهریه خود را مطالبه کند و این حق محدودیت زمانی نداردقوی>. حتی پس از فوت شوهر، ورثه او نیز موظف به پرداخت مهریه از ترکه متوفی هستند.

آیا زن می تواند تمام یا قسمتی از مهریه اش را ببخشد؟

بله، زن به عنوان مالک مهریه، اختیار کامل در تصرف آن دارد و می تواند تمام یا قسمتی از مهریه خود را به همسرش ببخشد. این بخشش باید با رضایت کامل و طیب خاطر زن صورت گیرد و در اسناد رسمی ثبت شود.

اگر مرد نتواند مهریه را بپردازد چه اتفاقی می افتد؟

اگر مرد توانایی پرداخت یکجای مهریه را نداشته باشد، می تواند درخواست اعسار از دادگاه کند. در صورت اثبات اعسار، دادگاه مهریه را به صورت اقساطی تعیین می کند. در موارد عدم پرداخت مهریه و عدم اثبات اعسار، ممکن است حکم جلب و توقیف اموال صادر شود.

آیا مهریه مشمول مرور زمان می شود؟

خیر، مطالبه مهریه مشمول مرور زمان نمی شود. این حق، دینی بر گردن مرد است که هر زمان زن مطالبه کند، باید آن را بپردازد.

حد نصاب مهریه در قانون چقدر است؟

در قانون ایران، سقف و حد نصاب مشخصی برای مهریه وجود ندارد. اما برای اجرای احکام مربوط به مهریه، فقط تا ۱۱۰ سکه بهار آزادی (یا معادل آن)قوی> مشمول مقررات مربوط به جلب و زندان است. برای مهریه های بیش از ۱۱۰ سکه، زن باید اموال دیگری از مرد را معرفی کند تا بتواند آن را مطالبه نماید.

آیا مرد حق دارد مهریه را تعیین کند؟

تعیین مهریه بر اساس توافق و تراضی زوجین است. بنابراین، مرد به تنهایی نمی تواند مهریه را تعیین کند و رضایت زن در این خصوص ضروری است. البته، در مواردی که مهریه تعیین نشده باشد (در عقد دائم قبل از نزدیکی)، مهرالمثل یا مهرالمتعه بر اساس ضوابط قانونی تعیین می شود.