مسیر دسترسی به روستای درخت جوز

مسیر دسترسی به روستای درخت جوز، نگین پنهان نیشابور، سفری دل انگیز به دل طبیعت خراسان رضوی است. این سفر با عبور از جاده های آسفالته و بخش کوتاهی خاکی، شما را به مقصدی بکر می رساند که با چشمه های زلال، باغ های میوه و غار سرنی، خاطراتی فراموش نشدنی را رقم خواهد زد. با برنامه ریزی دقیق، این سفر می تواند تجربه ای دلنشین و بی دغدغه باشد.

روستای درخت جوز، واژه ای که در لهجه محلی نیشابور به معنای گردو به کار می رود، نامی است که به دلیل وفور درختان گردو در این منطقه ییلاقی بر آن نهاده شده است. این روستای دلنشین که در دامنه های جنوبی رشته کوه بینالود قرار دارد، مقصدی ایده آل برای طبیعت گردان، کوهنوردان و کسانی است که به دنبال آرامش در دامن طبیعت می گردند. سرسبزی خیره کننده، هوای خنک و چشمه های پرآب، تنها بخشی از زیبایی هایی است که در این منطقه انتظار بازدیدکنندگان را می کشد. برای برنامه ریزی یک سفر لذت بخش و ایمن به این روستای دیدنی، داشتن یک راهنمای مسیر جامع و دقیق اهمیت فراوانی دارد تا هر گام از سفر با آگاهی و اطمینان طی شود.

موقعیت جغرافیایی روستای درخت جوز: نگین پنهان نیشابور

روستای درخت جوز در استان خراسان رضوی و در شمال غرب شهرستان نیشابور واقع شده است. این روستا در فاصله تقریبی ۵۰ تا ۵۵ کیلومتری از نیشابور قرار گرفته و بخشی از زیبایی های طبیعی دامنه های جنوبی رشته کوه بینالود محسوب می شود. موقعیت کوهستانی این روستا سبب شده تا در فصول گرم سال نیز هوایی معتدل و دلپذیر داشته باشد و پناهگاهی از گرمای شهرهای اطراف باشد.

درخت جوز در میان روستاهای دیگری چون فیروزه، شهر بار، اریه، خانلق و دامنجان قرار گرفته است که هر کدام به نوعی به زیبایی ها و مسیر دسترسی آن می افزایند. نزدیک ترین روستا به آن اریه و سپس طاغان در جنوب غربی است. این روستا به دلیل قرار گرفتن در دره و کوهستان، در جهات دیگر همسایه جغرافیایی مشخصی ندارد و این ویژگی بر بکر بودن و آرامش آن می افزاید. دسترسی به این منطقه عموماً از مسیر نیشابور به قوچان صورت می گیرد که در ادامه به تفصیل بررسی خواهد شد.

راهنمای گام به گام: مسیر دسترسی به روستای درخت جوز از نیشابور

سفر به روستای درخت جوز از نیشابور، مسیری زیبا و دل انگیز را پیش روی شما قرار می دهد. این مسیر با ترکیبی از جاده های آسفالته و یک بخش خاکی، شما را به قلب طبیعت بکر هدایت می کند. در ادامه، جزئیات گام به گام این مسیر توضیح داده می شود.

گام اول: آغاز سفر از نیشابور به سمت فیروزه

برای شروع سفر به سمت روستای درخت جوز، ابتدا باید از شهر نیشابور به سمت شمال غرب حرکت کنید. جاده اصلی نیشابور به قوچان، نقطه آغاز این سفر است. تابلوهای راهنما به سمت شهرستان فیروزه را دنبال کنید. این بخش از مسیر کاملاً آسفالته و با کیفیت مناسب است و معمولاً بدون چالش خاصی طی می شود. منظره های دشت و کشاورزی در اطراف جاده، مقدمه ای برای ورود به مناطق کوهستانی تر خواهد بود.

گام دوم: گذر از فیروزه و سه راهی های کلیدی

پس از طی مسافتی کوتاه و رسیدن به شهرستان فیروزه، باید مسیر خود را به سمت سه راهی شهر بار ادامه دهید. در این منطقه، از سه راهی قوچان عبور کرده و وارد میدان فیروزه می شوید. نشانه های راهنما در این نقاط به وضوح مسیر را مشخص کرده اند. با دقت به تابلوها، جهت حرکت به سمت شهر بار را انتخاب کنید. این مرحله نیز بر روی جاده های آسفالته و با کیفیتی قابل قبول ادامه می یابد.

گام سوم: ادامه مسیر به سوی شهر بار و روستای اریه

در ادامه راه، پس از عبور از فیروزه، از روستاهای خانلق و دامنجان می گذرید. این روستاها نقاط عبوری هستند و می توانند فرصتی برای مشاهده زندگی روستایی منطقه باشند. مسیر همچنان به سمت شهر بار ادامه دارد و جاده آسفالته است. هدف اصلی در این بخش از مسیر، رسیدن به ابتدای روستای اریه (Ariyeh) است که نقطه ای کلیدی برای انشعاب به سمت روستای درخت جوز محسوب می شود. شهر بار خود نیز دارای جاذبه هایی مانند آبشار و کال صابونی است که می تواند مورد توجه قرار گیرد.

گام چهارم: نقطه عطف – جاده خاکی به سمت درخت جوز

مهم ترین بخش مسیر دسترسی به روستای درخت جوز، پس از رسیدن به ابتدای روستای اریه آغاز می شود. در این نقطه، جاده ای خاکی به طول تقریبی ۵ کیلومتر از جاده آسفالته شهر بار جدا می شود و به سمت روستای درخت جوز امتداد می یابد. وضعیت این جاده خاکی معمولاً برای خودروهای سواری معمولی قابل عبور است، اما نیاز به احتیاط فراوان دارد.

مسیر خاکی پنج کیلومتری از روستای اریه تا درخت جوز، چالش برانگیزترین بخش سفر است و رانندگی با سرعت مطمئنه و تمرکز بالا، برای عبور از پستی و بلندی ها و سنگریزه ها ضروری است. به خصوص در فصول بارانی، این مسیر می تواند لغزنده و دشوارتر شود.

زمان تقریبی برای طی کردن این بخش خاکی حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه است، بسته به نوع خودرو و مهارت راننده. در طول این مسیر، چشم اندازهای روستایی و کوهستانی اطراف، سختی راه را از یاد می برد و نویدبخش رسیدن به مقصدی بکر و زیبا است. در نهایت، با عبور از این بخش، به روستای درخت جوز خواهید رسید که در دل دره ای سرسبز پنهان شده است.

کل زمان و مسافت تقریبی از نیشابور تا روستای درخت جوز، حدود یک ساعت و نیم تا دو ساعت، بسته به سرعت رانندگی و توقف های احتمالی، و مسافتی در حدود ۵۰ تا ۵۵ کیلومتر است.

مسیر دسترسی به روستای درخت جوز از مشهد: برنامه ریزی یک سفر کامل

برای مسافرانی که از شهر مشهد قصد بازدید از روستای درخت جوز را دارند، ابتدا باید خود را به نیشابور برسانند و سپس از آنجا مسیر دسترسی گفته شده را طی کنند. این سفر نیز می تواند پر از تجربیات دلنشین باشد.

آغاز سفر از مشهد تا نیشابور

شروع سفر از مشهد به سمت نیشابور از طریق جاده ۹۶ (جاده مشهد-نیشابور) صورت می گیرد. این جاده یکی از مسیرهای اصلی و پرتردد استان خراسان رضوی است که کاملاً آسفالته و با کیفیت بالایی است. مسافت تقریبی بین مشهد و نیشابور حدود ۱۲۰ کیلومتر است که با یک رانندگی آرام و با رعایت قوانین، حدود یک ساعت و نیم تا دو ساعت زمان می برد. در طول این مسیر، می توان از امکانات رفاهی و پمپ بنزین های موجود در کنار جاده استفاده کرد.

ادامه مسیر از نیشابور به درخت جوز

پس از رسیدن به نیشابور، کافی است که راهنمای مسیر دسترسی از نیشابور که در بخش قبلی به تفصیل شرح داده شد، دنبال شود. از نیشابور به سمت فیروزه و سپس شهر بار حرکت کرده و در نهایت از ابتدای روستای اریه، وارد جاده خاکی منتهی به درخت جوز شوید.

با احتساب این دو بخش، کل زمان و مسافت تقریبی از مشهد تا روستای درخت جوز، حدود سه تا چهار ساعت رانندگی و مسافتی در حدود ۱۷۰ تا ۱۸۰ کیلومتر خواهد بود. این سفر با برنامه ریزی مناسب و توقف های کوتاه برای استراحت، می تواند تجربه ای دلپذیر و فراموش نشدنی باشد.

نقش وسایل نقلیه و شرایط جاده در سفر به درخت جوز

انتخاب وسیله نقلیه مناسب و آگاهی از شرایط جاده، نقش حیاتی در راحتی و امنیت سفر به روستای درخت جوز دارد. جاده های منتهی به این روستا، به ویژه در بخش پایانی، ویژگی های خاص خود را دارند.

برای بخش عمده ای از مسیر، یعنی از نیشابور تا ابتدای روستای اریه، خودروهای سواری شخصی معمولی کاملاً مناسب هستند و جاده آسفالته و هموار است. اما، بخش ۵ کیلومتری جاده خاکی پس از اریه، نیازمند توجه بیشتری است. این بخش از جاده، با پستی و بلندی ها و سنگریزه های کوچک همراه است. اگرچه در فصول خشک، بسیاری از خودروهای سواری با احتیاط می توانند این مسیر را طی کنند، اما توصیه می شود که رانندگان باتجربه و آشنا با رانندگی در جاده های خاکی، مسئولیت رانندگی را بر عهده بگیرند.

برای راحتی بیشتر و کاهش دغدغه ها، استفاده از خودروهای شاسی بلند یا آفرود در این مسیر ارجحیت دارد. این نوع خودروها به دلیل ارتفاع بیشتر از سطح زمین و سیستم تعلیق قوی تر، کمتر در معرض آسیب قرار می گیرند و تجربه رانندگی روان تری را ارائه می دهند. در فصول بارانی، به خصوص در اوایل بهار و پاییز، جاده خاکی می تواند گل آلود و لغزنده شود و عبور از آن برای خودروهای سواری معمولی بسیار دشوار یا حتی غیرممکن خواهد بود. در چنین شرایطی، حتماً باید از خودروهای مجهز به سیستم چهار چرخ محرک استفاده شود.

نکات مهم رانندگی در جاده های کوهستانی و خاکی:

• سرعت مطمئنه را رعایت کنید و از شتاب گیری و ترمزهای ناگهانی بپرهیزید.
• در پیچ های تند و سربالایی ها، مراقب خودروهای روبه رو باشید و حق تقدم را رعایت کنید.
• فاصله ایمنی با خودروی جلویی را حفظ کنید تا در صورت وجود سنگ یا چاله، زمان کافی برای واکنش داشته باشید.
• در صورت مشاهده آب گرفتگی یا گل و لای عمیق، از ادامه مسیر خودداری کرده و منتظر بهبود شرایط شوید.
• قبل از حرکت، از سلامت فنی خودرو (به ویژه لاستیک ها، ترمز و سیستم تعلیق) اطمینان حاصل کنید.

بهترین زمان برای تجربه سفر به روستای درخت جوز

انتخاب زمان مناسب برای سفر به روستای درخت جوز، تأثیر زیادی بر کیفیت تجربه سفر و لذت بردن از زیبایی های آن دارد. شرایط آب وهوایی و وضعیت جاده ها در فصول مختلف سال، بسیار متفاوت است.

فصول ایده آل: بهار و تابستان

بهار (اردیبهشت تا اواخر خرداد): این فصل را می توان بهترین زمان سفر به روستای درخت جوز دانست. طبیعت منطقه در بهار به اوج سرسبزی و طراوت خود می رسد. درختان گردو و میوه های دیگر شکوفه می دهند و چشمه ها پرآب ترین حالت خود را دارند. آب و هوا نیز بسیار معتدل و دلپذیر است. جاده خاکی نیز معمولاً در این زمان به دلیل عدم بارش های شدید زمستانی و قبل از شروع فصل باران های تابستانی (در صورت وجود)، در بهترین وضعیت خود قرار دارد.

تابستان (تیر تا شهریور): تابستان نیز زمان بسیار خوبی برای بازدید از درخت جوز است. هوای خنک و ییلاقی روستا، پناهگاهی از گرمای تابستان شهرهای اطراف است. باغ های میوه به ثمر می نشینند و فرصت چیدن میوه های تازه وجود دارد. فعالیت هایی مانند کوهنوردی و طبیعت گردی در این فصل بسیار لذت بخش هستند. جاده ها در این فصل عموماً خشک و مناسب برای تردد هستند.

سفر در پاییز: تابلوی رنگارنگ طبیعت

پاییز (مهر و آبان): سفر به درخت جوز در پاییز، تجربه ای متفاوت و بسیار زیبا است. برگ درختان به رنگ های زرد، نارنجی و قرمز درمی آیند و منظره ای چشم نواز خلق می کنند. هوای خنک پاییزی برای پیاده روی و طبیعت گردی مناسب است، اما باید برای کاهش دما در طول شب و احتمال بارش های پاییزی آماده بود. جاده خاکی ممکن است پس از بارش ها کمی گل آلود و لغزنده شود، بنابراین احتیاط بیشتری لازم است.

چالش های زمستان و نکات ایمنی

زمستان (آذر تا اسفند): سفر به روستای درخت جوز در زمستان، چالش های خاص خود را دارد. ارتفاعات بینالود و مناطق کوهستانی اطراف، با برف و یخ بندان پوشیده می شوند. دمای هوا به شدت کاهش می یابد و برخی بخش های مسیر، به ویژه جاده خاکی، ممکن است به دلیل برف سنگین یا یخ بندان مسدود شوند. اگر قصد سفر در زمستان را دارید، حتماً باید از وضعیت راه ها اطمینان حاصل کنید، زنجیر چرخ و تجهیزات زمستانی همراه داشته باشید و تنها با خودروهای مجهز و افراد باتجربه اقدام به سفر کنید. زیبایی زمستانی منطقه نیز منحصربه فرد است، اما ایمنی باید در اولویت قرار گیرد.

نکات کلیدی و توصیه های کاربردی برای سفری امن و لذت بخش

برای اینکه سفر به روستای درخت جوز، تجربه ای فراموش نشدنی و بی دغدغه باشد، توجه به برخی نکات و آمادگی های لازم، ضروری است. این توصیه ها به شما کمک می کند تا با اطمینان خاطر بیشتری راهی این مقصد زیبا شوید.

آمادگی های پیش از حرکت

• بررسی سلامت فنی خودرو: قبل از آغاز سفر، از سلامت کامل خودروی خود اطمینان حاصل کنید. بررسی لاستیک ها، ترمز، روغن موتور و سطح سوخت، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مسیر خاکی می تواند چالش برانگیز باشد، بنابراین خودرو باید در بهترین وضعیت فنی قرار داشته باشد.
• همراه داشتن سوخت کافی: در روستای درخت جوز و مناطق نزدیک به آن، پمپ بنزین وجود ندارد. بنابراین، حتماً قبل از رسیدن به مناطق دوردست، سوخت کافی را در باک خودرو داشته باشید یا در صورت نیاز، مقداری سوخت اضافی همراه خود ببرید.
• تهیه نقشه آفلاین یا استفاده از GPS به روز: ممکن است در بخش هایی از مسیر، پوشش شبکه تلفن همراه ضعیف باشد. به همین دلیل، دانلود نقشه آفلاین منطقه بر روی تلفن همراه یا استفاده از دستگاه GPS اختصاصی، می تواند بسیار کمک کننده باشد.
• بررسی وضعیت آب و هوا: قبل از سفر، حتماً پیش بینی آب و هوای منطقه را بررسی کنید تا برای شرایط احتمالی (بارش باران، کاهش دما) آماده باشید و تجهیزات مناسب را همراه ببرید.

وسایل ضروری در طول مسیر

• آب آشامیدنی و خوراکی کافی: در طول مسیر و در روستا ممکن است دسترسی به فروشگاه ها محدود باشد. بنابراین، مقدار کافی آب آشامیدنی و خوراکی های سبک و انرژی زا همراه داشته باشید.
• لباس مناسب فصل و کفش پیاده روی راحت: با توجه به فصل سفر و طبیعت کوهستانی منطقه، لباس مناسب و لایه لایه که امکان تنظیم دما را فراهم کند، ضروری است. کفش های مناسب پیاده روی برای گشت وگذار در طبیعت و غارها نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
• کیف کمک های اولیه و داروهای ضروری: همیشه یک کیف کوچک کمک های اولیه شامل چسب زخم، پد الکلی، داروهای مسکن و داروهای شخصی خود را همراه داشته باشید.
• شارژ کامل تلفن همراه و پاوربانک: برای مواقع اضطراری یا ثبت خاطرات، اطمینان از شارژ کامل تلفن همراه و همراه داشتن یک پاوربانک (شارژر همراه) ضروری است.
• رعایت مقررات رانندگی و نکات ایمنی: در جاده ها، به خصوص در بخش های کوهستانی و خاکی، با سرعت مطمئنه رانندگی کنید و به تابلوهای راهنمایی و رانندگی توجه داشته باشید.

حضور در روستا: احترام به طبیعت و جامعه محلی

• احترام به طبیعت و مردم محلی: روستای درخت جوز خانه ی مردمان مهربان و طبیعت بکر است. با رعایت اصول طبیعت گردی مسئولانه، از جمله عدم ریختن زباله و حفظ پاکیزگی محیط، به حفظ این زیبایی ها کمک کنید.
• پرس وجو از اهالی: در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر درباره مسیرها، جاذبه ها یا امکانات محلی، با احترام و مهربانی از اهالی روستا پرس وجو کنید. آن ها بهترین راهنما خواهند بود.
• اطلاعات در مورد امکانات محدود روستا: روستای درخت جوز یک منطقه ییلاقی و تا حد زیادی بکر است. انتظار امکانات شهری (مانند رستوران های متعدد، اقامتگاه های لوکس یا فروشگاه های بزرگ) را نداشته باشید. امکانات اقامتی و رفاهی در روستا محدود است و بهتر است برای کمپینگ یا اقامت در مناطق اطراف برنامه ریزی کنید.

فراتر از مسیر: جاذبه های دیدنی در روستا و اطراف آن

سفر به روستای درخت جوز تنها به پیمودن مسیر ختم نمی شود؛ این منطقه گنجینه ای از زیبایی های طبیعی و جاذبه های تاریخی است که هر گردشگری را مجذوب خود می کند. در ادامه به معرفی مهم ترین این جاذبه ها می پردازیم.

شگفتی های طبیعی و تاریخی

درخت چنار کهن سال: در قلب روستا، درخت چناری با عمری بیش از ۴۰۰ سال خودنمایی می کند. این درخت عظیم الجثه که قطر تنه آن به بیش از ۹ متر می رسد، نمادی از قدمت و پایداری روستا است و در تاریخ هفتم تیرماه ۱۳۹۹ در فهرست آثار طبیعی ملی کشور به ثبت رسیده است. چنار کهن سال در کنار چشمه ای زلال قرار دارد و محلی برای استراحت و تماشای طبیعت است.

چشمه های آب زلال روستا: از ویژگی های برجسته درخت جوز، وجود چشمه های متعدد و آب های زلال آن است که طراوت و سرزندگی خاصی به منطقه بخشیده اند. این چشمه ها منبع اصلی حیات گیاهی و کشاورزی روستا هستند و فضای دل نشینی برای استراحت و نوشیدن آب خنک فراهم می کنند.

غار سرنی: یکی از بزرگ ترین و مهم ترین جاذبه های منطقه، غار سرنی است که به بزرگ ترین غار آبی خراسان شهرت دارد. این غار زنده که در تمام فصول سال دارای آب است، تجربه ای هیجان انگیز برای غارنوردان حرفه ای محسوب می شود. حوضچه های آب و موانع طبیعی درون غار، پیمایش آن را چالش برانگیز کرده اند. در سال ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱، تیم هایی از غارنوردان نیشابور و سایر استان ها موفق به بررسی و نقشه برداری بخش هایی از این غار شدند که عمق آن تا ۱۲ متر و طول قسمت های شناسایی شده تا ۶۰ متر می رسد. در انتهای غار سیفونی وجود دارد که هنوز به طور کامل بررسی نشده است و پتانسیل پیشروی بیشتر را دارد.

غار هونی: در نزدیکی غار سرنی، غار دیگری به نام هونی نیز وجود دارد که آن هم از جاذبه های طبیعی منطقه است و مورد توجه علاقه مندان به غارنوردی و طبیعت گردی قرار دارد. غار هونی با ساختارهای خاص و منحصربه فردش، تجربه ای متفاوت را ارائه می دهد.

ارتفاعات بینالود: روستای درخت جوز در دامنه های رشته کوه بینالود قرار گرفته و این ارتفاعات فرصتی عالی برای کوهنوردی، صخره نوردی و طبیعت گردی فراهم می کنند. چشم اندازهای بی نظیر از بالای کوه ها، هر بیننده ای را به وجد می آورد و برای علاقه مندان به ورزش های کوهستانی، مقصدی جذاب است.

باغ های میوه و پوشش گیاهی متنوع: طبیعت حاصلخیز درخت جوز با باغ های انبوه گردو، هلو، آلو و گلابی مزین شده است. گردوی این روستا شهرت خاص و عامی در نیشابور دارد و از محصولات اصلی منطقه به شمار می رود. علاوه بر درختان میوه، پوشش گیاهی متنوع شامل بوته های زرشک وحشی و درختچه های نسترن نیز در این منطقه به وفور دیده می شود که زیبایی طبیعی و ارزش دارویی دارند.

پوشش گیاهی و جانوری منحصر به فرد

روستای درخت جوز با طبیعتی غنی، میزبان پوشش گیاهی و جانوری متنوعی است. علاوه بر باغ های میوه، بوته های زرشک وحشی در طول مسیر به چشم می خورند که با خوشه های قرمز خود، زیبایی خاصی به منطقه می بخشند و از خواص دارویی بالایی برخوردارند. درختچه های نسترن با گل های زیبا و میوه های نارنجی رنگشان نیز از دیگر اجزای پوشش گیاهی منطقه هستند که میوه شان سرشار از ویتامین C بوده و برای درمان عفونت های ویروسی و نارسایی های کلیوی مفید است.

حیات وحش این منطقه نیز بسیار غنی است. پلنگ، یوزپلنگ (که البته دیدن آن ها نادر است)، گرگ، شغال، روباه و گراز از جمله حیواناتی هستند که در کوه ها و دشت های اطراف روستا زیست می کنند. همچنین، قوچ، کبک و تیهو به عنوان بخشی از پرندگان بومی این منطقه، تنوع جانوری آن را افزایش داده اند و صدای آن ها در طبیعت کوهستان شنیده می شود.

فرهنگ و زندگی مردم محلی

شغل اصلی مردم روستای درخت جوز، کشاورزی و دامداری است. خاک حاصلخیز منطقه و وجود آب کافی، رونق خوبی به باغداری و کشت انواع محصولات داده است. مردم روستا از دو قوم کرد و فارس تشکیل شده اند. در گذشته، گویش بیشتر مردم کردی بوده است، اما امروزه نسل های جدید بیشتر به زبان فارسی صحبت می کنند. با این حال، فرهنگ و آداب و رسوم کردی همچنان در میان خانواده ها حفظ شده و بخش مهمی از هویت و جذابیت این منطقه را تشکیل می دهد. زندگی ساده و مهمان نوازانه روستاییان، فرصتی برای آشنایی با سبک زندگی سنتی و لذت بردن از آرامش روستا را فراهم می آورد.

سفرنامه ای از عمق تجربه ها: پیمایش غار سرنی و دره هاونی

سفر به روستای درخت جوز، فراتر از یک بازدید ساده است؛ این تجربه ای است از غرق شدن در دل طبیعت و همگام شدن با ریتم آرام بخش کوهستان. در اینجا به روایت یکی از گروه های طبیعت گرد می پردازیم که خود را به این منطقه رساندند و زیبایی های آن را از نزدیک لمس کردند.

این گروه، سفری ۲۸ نفره به سرپرستی خانم سلیمانی را از مشهد آغاز کرد. پس از طی مسیر نیشابور و فیروزه، در نهایت وارد جاده فرعی شهر بار شدند که به سمت درخت جوز می رود. حدود ساعت ۷:۳۰ صبح بود که مینی بوس در ابتدای روستا توقف کرد. هوای خنک صبحگاهی و منظره خانه های گلی و سنگی قدیمی، نویدبخش یک روز پرماجرا بود. پس از عبور از کوچه ای کوتاه و شیب دار با خاکی نرم، به اولین جاذبه، یعنی درخت چنار کهن سال و چشمه آب زلال آن رسیدند. برداشتن آب گوارا از چشمه، انرژی لازم برای ادامه مسیر را تأمین کرد و گروه در ساعت ۸:۵۵ برای صرف صبحانه توقف نمودند.

پس از صبحانه، گروه به دو تیم تقسیم شد: یک تیم برای پیمایش دره هاونی به سرپرستی خانم سلیمانی و تیم دیگر برای پیمایش غار سرنی به سرپرستی آقای عرب. تیم پیمایش دره هاونی، پس از حدود ۳ ساعت پیاده روی، به ابتدای دره رسید. گرمای هوا، برخی از اعضا را به آب تنی در آب خنک چشمه های دره ترغیب کرد و پس از استراحت و ناهار، ساعت ۱۴ مسیر بازگشت را در پیش گرفتند.

تیم غارنوردی نیز در ساعت ۹:۱۵ صبح، پس از صرف صبحانه، به سمت هشت دره حرکت خود را آغاز کرد. هوا به شدت گرم بود، اما مناظر زیبای منطقه و شوق رسیدن به غار، خستگی را از تن به در می کرد. در طول مسیر، پس از عبور از باغات گردو، به بوته های زرشک وحشی رسیدند که خوشه های قرمز آن، زیبایی وصف ناپذیری به مسیر بخشیده بود. این بوته ها پوشش گیاهی اصلی مسیر تا غار را تشکیل می دادند. توقف های گاه به گاه برای چیدن و چشیدن زرشک های ترش و خنک، عطش سفر را کمتر می کرد و سرپرست برنامه نیز توضیحات مفیدی درباره خواص دارویی زرشک وحشی، از جمله فواید آن برای پیشگیری از سرماخوردگی و پاکسازی کبد، ارائه می داد.

حدود ساعت ۱۰:۴۵ به مکانی کوچک و مذهبی به نام بابا طاهر رسیدند که مورد احترام اهالی بود. همچنان به راه خود ادامه دادند. پوشش گیاهی مسیر، علاوه بر زرشک، شامل درختانی با میوه های مرواریدشکل (که به گفته محلی ها طعمی بسیار تلخ دارند) و درختچه های نسترن بود. گل های نسترن روی برخی درختان باقی مانده بود، اما بیشتر آن ها میوه های نارنجی رنگ داشتند. سرپرست مجدداً به خواص میوه و گل نسترن اشاره کرد که گوشت میوه آن سرشار از ویتامین C است و برای عفونت های ویروسی و نارسایی های کلیوی مفید می باشد.

در ساعت ۱۱:۱۵ به چشمه ای پرآب رسیدند و پس از استراحت کوتاه، شستن دست و صورت و نوشیدن آب خنک و پر کردن قمقمه ها، دوباره راهی شدند. در بین راه به محله عشایر برخورد کردند؛ زن و مردی همراه گوسفندانشان در آنجا اطراق کرده بودند. گوسفندان از شدت گرما در سایه سنگ ها پناه گرفته بودند. چوپان مهمان نواز، گروه را به خوردن گر ماست (نوعی غذای محلی از ماست و شیر) دعوت کرد و همسرش نیز مقداری آویشن خشک شده به آن ها هدیه داد. پس از تشکر، مسیر رودخانه را پی گرفتند.

در طول مسیر رودخانه، فسیل های زیبا با طرح های جالب به چشم می خوردند. بالاخره در ساعت ۱۲ به دهانه غار سرنی رسیدند. پس از توضیح موارد ایمنی توسط سرپرست، اعضا با حفظ فاصله و به نوبت وارد غار شدند. ابتدای غار بسیار تنگ بود و باید نشسته عبور می کردند. دیواره و سقف غار پوشیده از عنکبوت های بسیار بزرگ و در عین حال زیبا بود. پس از پیمودن کمی از مسیر، از شر عنکبوت ها خلاص شدند. غار مرطوب و زمین آن گلی بود. سپس به حوضچه ای از آب رسیدند که آب تا کمر بالا می آمد. آب بسیار سرد، اما دلپذیر بود.

پس از خروج از گودال آب، ارتفاع غار بیشتر شد و امکان ادامه مسیر به صورت دولا وجود داشت. از سقف غار آب می چکید و هوا همچنان مرطوب بود. سقف غار دارای سنگ های تیز و کف آن به دلیل وجود گل، لغزنده بود که نیازمند دقت و احتیاط فراوان بود. در ادامه مجدداً به گودال آبی کم عمق رسیدند که به دلیل ارتفاع کم سقف، نشسته از آن عبور کردند. پس از آن، دالانی نسبتاً وسیع پدیدار شد که به چاه آبی با عمق زیاد منتهی می شد. عمق آب در ابتدای این چاه به بیش از ۱.۵ متر می رسید و هوا بسیار سنگین بود. بدون وسایل غواصی، امکان عبور از آن وجود نداشت.

با صلاحدید سرپرست، پیمایش در این نقطه متوقف شد و پس از گرفتن چند عکس یادگاری، گروه به سمت دهانه غار بازگشت و در ساعت ۱۳:۲۰ به ورودی رسید. ساعت ۱۴، راه برگشت را پیش گرفتند و این بار آهسته تر قدم برمی داشتند، به جمع آوری زرشک کوهی مشغول شدند. ساعت ۱۵:۴۵ به چشمه بازگشتند و با نوشیدن آب تازه، نفسی چاق کردند و برای ناهار توقف نمودند. پس از صرف چای و ناهار در ساعت ۱۶:۲۰، به سمت مینی بوس حرکت کردند و در ساعت ۱۸:۲۰ به ابتدای روستا رسیدند و به دیگر اعضای تیم ملحق شدند. تیم دره هاونی زودتر بازگشته بود و برخی از اعضا با جوانان روستا مشغول والیبال بودند. در ساعت ۱۸:۳۰ سوار مینی بوس شده و حدود ساعت ۱۹:۴۵ به نیشابور بازگشتند. این سفر پر از اکتشاف، چالش و زیبایی های بکر طبیعت، خاطراتی فراموش نشدنی را برای همه اعضا به ارمغان آورد.

نتیجه گیری: سفری فراموش نشدنی در انتظار شما

روستای درخت جوز نیشابور، مقصدی بی نظیر برای طبیعت دوستان و علاقه مندان به تجربه های بکر است. با داشتن راهنمای مسیر دقیق، آگاهی از شرایط جاده و انتخاب زمان مناسب سفر، می توان از تمامی زیبایی های این منطقه بهره مند شد. از چنار کهن سال و چشمه های زلال گرفته تا غار سرنی و ارتفاعات بینالود، هر گوشه ای از این روستا داستان ها و مناظر خاص خود را دارد. برنامه ریزی جامع و رعایت نکات ایمنی، کلید یک سفر موفق و خاطره انگیز به این نگین سبز خراسان رضوی است. امیدواریم با اطلاعات ارائه شده، سفری آسان و لذت بخش را تجربه کنید و خاطراتی بی بدیل از طبیعت بکر و فرهنگ غنی درخت جوز برای خود به یادگار بگذارید. فراموش نکنید که در هر گام، احترام به محیط زیست و مردم محلی، تضمین کننده پایداری این زیبایی ها برای نسل های آینده خواهد بود.