مذاکرات مسقط در کانون توجه مردم؛ امیدی به گشایش و آرامش

از رهگذران عادی تا مغازه داران انگار همه منتظر خبری بودند که شاید گره ای از مشکلاتشان باز کند. این تب و تاب نشان دهنده چیزی عمیق تر است؛ دغدغه ای جمعی که در تک تک مکالمات روزمره نمود پیدا کرده بود.

نخستین جرقه این مشاهدات زمانی زده شد که دست فروشی کنار خیابان با کنجکاوی و لحنی صمیمی پرسید: «نمی دونی مذاکرات چی شد؟» سؤالی ساده و در عین حال پرمعنا که حکایت از انتظاری عمومی داشت. کمی آن طرف تر در سوپرمارکت محله صاحب مغازه با لبخندی امیدوارانه گفت: «مذاکرات مثبت بوده خدا رو شکر.» این جملات کوتاه آیینه ای از حال و هوای مردمی است که در میان دشواری های روزمره چشم به راه تحول اند.

این واکنش ها تنها یک کنجکاوی گذرا نیست؛ ریشه در دغدغه ای عمیق تر دارد. مردم به دنبال نشانه هایی از آرامش و گشایش اند. مذاکرات مسقط برای آنها چیزی فراتر از تیتر اخبار است؛ امیدی است به دوری از تهدیدات نظامی و شاید روزنه ای به بهبود وضعیت اقتصادی.

در شرایطی که فشارهای معیشتی را پایانی نیست این توجه عمومی به مذاکرات نشان دهنده امیدواری جامعه به تغییر است. این مشاهدات یادآور نقش پررنگ سیاست در زندگی روزمره است. وقتی حتی یک دست فروش یا مغازه دار محلی مذاکرات بین المللی را دنبال می کند یعنی سیاست دیگر فقط در اتاق های بسته و صفحه های تلویزیون نیست؛ به کوچه و خیابان آمده و با زندگی مردم گره خورده.

شاید این تب و تاب پیامی باشد به تصمیم گیران که مردم نه فقط نظاره گرند بلکه با تمام وجود منتظر نتایجی ملموس اند. نتایجی که بتواند لبخند صاحب سوپرمارکت را پایدارتر کند و امید دست فروش کنار خیابان را به واقعیت بدل سازد.