مسیله انتخابات از بدو تشکیل نظام جمهوری اسلامی مورد توجه مسیولان کشور قرار داشته و تا به امروز که 45 سال از تشکیل آن می گذرد، دوره ای را نمی توان یافت که در آن انتخابات به بهانه ای نظیر اختلافات سیاسی، ناآرامی های داخلی و حتی تهاجم نظامی دشمن بیگانه تعطیل شده باشد.
به گزارش نشر روز، کیهان در سرمقاله خود به قلم مسعود اکبری با این عنوان نوشت:
1- دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، یازدهم اسفندماه در سراسر کشور برگزار می شود. در روزهای گذشته سخنگوی شورای نگهبان اعلام کرد که با پایان مهلت یک ماهه رسیدگی به اعتراضات داوطلبان تایید صلاحیت نشده انتخابات مجلس در مجموع صلاحیت حدود 15 هزار نفر در شورای نگهبان مورد تایید قرار گرفت که به معنای تایید بیش از 73 درصد داوطلبان و رقابت بیش از 51 نامزد برای هر صندلی نمایندگی مجلس است.
2- در 23 بهمن 1398، اسامی داوطلبان تایید صلاحیت شده یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از سوی شورای نگهبان به وزارت کشور اعلام شد. در آن سال- دوره قبلی انتخابات مجلس- در کل کشور با تایید حدود 50 درصد از داوطلبان، 7هزار و 148 نفر تایید شدند.
3- در این دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی، در مقایسه با دوره قبلی انتخابات مجلس، تعداد داوطلبان تایید صلاحیت شده بیش از 2 برابر افزایش یافته است. رقابت 51 نامزد برای هر صندلی نمایندگی مجلس و تایید 73 درصد داوطلبان و افزایش بیش از 2 برابری تعداد تایید صلاحیت شدگان، از انتخاباتی پرشور و گرم حکایت دارد.
4- جمهوری اسلامی ایران، یکی از مصادیق «مردم سالاری دینی» در جهان است. امروزه در بسیاری از کشورها انتخابات برگزار می شود، اما با مقایسه کیفیت و کمیت برگزاری انتخابات در جهان، می بینیم که جمهوری اسلامی ایران با فاصله ای قابل توجه از دیگران پیشی گرفته است.
به این موارد توجه کنید:
5- چندی پیش پایگاه اطلاعاتی «worldatlas » در گزارشی نوشت، 22 کشور در جهان هستند که قانون «رای اجباری» را تصویب کرده اند؛ از این 22 کشور، 11 کشور به طور جدی این قانون را اجرا می کنند و در صورت عدم رعایت آنها مجازات سختی را برای شهروندان در نظر می گیرند.
به عنوان نمونه آرژانتین رای گیری اجباری را در سال 1912 برای شهروندان 18 تا 70 ساله ارایه کرد در حالی که برای شهروندان بالای 70 سال و از 16 تا 18 سال اجباری نیست؛ در صورت عدم رای دهی شهروندان آرژانتینی، جریمه نقدی شامل حالشان می شود.
در کشور بلژیک، اگر کسی پس از دریافت دعوت نامه برای رای دادن، پای صندوق نرود و عذر موجهی هم نداشته باشد، بین 25 تا 50 یورو جریمه می شود؛ اگر این غیبت دوباره تکرار شود جریمه بین 50 تا 125 یورو خواهد بود؛ اگر کسی در 4 دور انتخابات شرکت نکند، علاوه بر 4بار جریمه، نام او از لیست رای دهندگان به مدت 10 سال خط خورده و در هیچ مقام و اداره دولتی پذیرفته نخواهد شد و هیچ کمک و امتیازی نیز از سوی دولت دریافت نخواهد کرد.
استرالیا از انتخابات 1924 به بعد سیاست رای اجباری را در پیش گرفت؛ شهروندان استرالیایی موظفند در زمان انتخابات در محل رای گیری حاضر شوند؛ اما بعد از ثبت اسمشان می توانند رای ندهند و یا به اصطلاح رای سفید و بی نام بیندازند؛ شهروندانی هم که دلیل موجهی برای غیبت در انتخابات ندارند به صورت نقدی جریمه می شوند و در صورت عدم پرداخت جریمه، به زندان می روند.
در کشور سوییس، رای گیری اجباری در اواخر قرن نوزدهم در برخی از کانتون ها آغاز شد؛ افرادی که از این قانون سرپیچی کنند با جریمه نقدی روبه رو می شوند؛ در برزیل نیز برای کسانی که در انتخابات شرکت نکنند پاسپورت صادر نمی شود.
6- در برخی کشورهای جهان، شهروندان در مسیله انتخابات به شهروندان درجه یک و درجه دو تقسیم بندی شده و شهروندان درجه 2 حق رای دادن ندارند. به عنوان نمونه در آمریکا حدود چهار میلیون نفر از ساکنین قلمروهای تحت تسلط آمریکا یعنی پورتوریکو، گوام، جزایر ماریانای شمالی، جزایر ویرجین و ساموآ از حق رای در انتخابات آمریکا محروم هستند. این در حالی است که 98 درصد از این ساکنین، اقلیت های نژادی و قومی به حساب می آیند.
علاوه بر این در حال حاضر صدها هزار نفر از ساکنان واشنگتن از حق رای و داشتن نماینده در کنگره این کشور محروم هستند و اعتراض های آنان در رابطه با نقض ابتدایی ترین اصل دموکراسی یعنی «هر نفر یک رای»، تاکنون نتیجه ای دربر نداشته است. با توجه به محرومیت مردم واشنگتن از «شرکت در اداره امور کشورشان» و «شرکت در انتخابات»، کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد، دولت آمریکا را ناقض این حقوق ابتدایی بشریت خوانده و خواستار تغییر این وضعیت شده است.
به عقیده کارشناسان و ناظران سیاسی، ظاهرا این محرومیت ریشه در سیاست های نژادپرستانه دولت آمریکا دارد. بر اساس آمارهای موجود بیش از 60 درصد مردم واشنگتن از نژاد سیاه آفریقایی هستند و احتمال می رود علت اصلی محروم ماندن ساکنان این شهر از حق رای، رنگ پوست آنان باشد.
مردم این شهر از بدو پیدایش کنگره در سال 1791 از حق رای محروم بوده اند اما پس از 170 سال تلاش در سال 1961 موفق شدند که حکومت مرکزی را قانع کنند تا به آنها اجازه داده شود در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنند و در یکی از دو مجلس کنگره (مجلس نمایندگان) نماینده ای داشته باشند. اما دولت آمریکا به شرطی با این درخواست مردم موافقت کرد که نماینده واشنگتن در کنگره حق رای نداشته باشد. برای مجلس سنا هم حتی اجازه ندادند مردم «نماینده ای بدون حق رای» داشته باشند.
تحلیلگران غربی اذعان دارند که آمریکا تنها کشور دنیاست که مردم پایتخت خود را از داشتن حق رای در قوه مقننه محروم کرده است.
7- جمهوری اسلامی ایران از جمله الگوهای برتر برگزاری «انتخابات آزاد» در جهان است. به همین سبب هست که در آستانه هر انتخابات، آماج حملات دشمن قرار می گیرد. در حقیقت وابستگی به اراده و آرای مردم یک نقطه قوت در جمهوری اسلامی ایران است.
رهبر معظم انقلاب- 14 خرداد 1392- فرمودند: «یک روز می گویند انتخابات مهندسی شده است، یک روز می گویند انتخابات آزاد نیست، یک روز می گویند انتخابات از نظر مردم مشروع نیست. نه مردمِ ما را می شناسند، نه انتخابات ما را می شناسند، نه نظام جمهوری اسلامی را می شناسند؛ آنجایی هم که می شناسند، بی انصافی می کنند و ابایی هم ندارند از این بی انصافی.»
ایشان در ادامه تاکید کردند: «در کجای دنیا- هرکس سراغ دارد، بیاید بگوید- به نامزدهای گوناگون، از آن چهره های معروف تا چهره های گمنام، اجازه داده می شود که به طور مساوی از رسانه های ملی و دولتی کشور استفاده کنند؟ کجای دنیا چنین چیزی هست؟ در آمریکا هست؟ در کشورهای سرمایه داری هست؟ در کشورهای سرمایه داری اگر چنانچه عضو این دو حزب یا سه حزب بودند و پشتیبانی سرمایه دارها و کارخانه دارها و پولدارها و مافیاهای ثروت و قدرت را با خودشان داشتند، می توانند تبلیغات کنند؛ اما اگر نداشتند، اصلاً نمی توانند تبلیغات کنند. هر کسی که انتخابات آمریکا را دنبال کرده باشد- بنده دنبال کرده ام- این را تصدیق می کند.»
مقام معظم رهبری در ادامه فرمودند: «افرادی بوده اند که مورد حمایت صهیونیست ها نبوده اند، مورد حمایت شبکه سرمایه داریِ خونخوارِ بین المللی نبوده اند، هر کاری کردند، نتوانستند وارد میدان انتخابات شوند؛ نه رسانه ای در اختیار آنها بوده، نه تلویزیونی در اختیار آنها بوده؛ برای هر ثانیه باید چقدرها خرج کنند. در کشور ما نامزدهای نمایندگی به طور مساوی و برابر، بدون خرج کردن یک ریال، می نشینند آنجا، ساعت های متمادی، با برنامه های گوناگون، با مردم حرف می زنند؛ کجا چنین چیزی در دنیا وجود دارد؟».
8- انتخابات در ایران به معنای «هر نفر یک رای» است. چیزی که در بسیاری از کشورهای جهان، از جمله برخی کشورهای حوزه خلیج فارس و همچنین آمریکا اصلا معنایی ندارد.
مسیله انتخابات از بدو تشکیل نظام جمهوری اسلامی مورد توجه مسیولان کشور قرار داشته و تا به امروز که 45 سال از تشکیل آن می گذرد، دوره ای را نمی توان یافت که در آن انتخابات به بهانه ای نظیر اختلافات سیاسی، ناآرامی های داخلی و حتی تهاجم نظامی دشمن بیگانه تعطیل شده باشد.
9- واقعیت این است که ملت ایران در کلیت خود به آرمان های انقلاب اسلامی و خط کلی و گفتمان انقلاب و چارچوب ساختاری نظام جمهوری اسلامی معتقد و متعهد است. اگرچه برخی سوء مدیریت ها و ناکارآمدی ها و مشکلات به وجود آمده در عرصه اقتصادی ناخشنودی ها و دلسردی هایی ایجاد کرده است، اما با این حال اکثریت ملت ایران همچنان معتقد و متعهد به نظام و گفتمان انقلاب است و تحقق خواست ها و مطالبات خود را در چارچوب این نظام دنبال می کند.
پایان خبر نشر روز
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد " «هر نفر یک رای» از تهران تا واشنگتن" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با " «هر نفر یک رای» از تهران تا واشنگتن"، کلیک کنید.