هوش مصنوعی قاتل و ارزان؛ طرح پنتاگون برای جنگ بعدی پرنده‌های بدون سرنشین

به گزارش نشر روز، به نقل از مشرق، در حالی که پهپادهای آمریکایی به طور مداوم غیرنظامیان را می کشند، اما ارتش ایالات متحده می خواهد زرادخانه خود را با ارتشی از پهپادهای جدید و تولید انبوه هوش مصنوعی انتحاری گسترش دهد.

خبرنگار آمریکایی «نیک ترسی»، در مقاله‌ای در وبگاه «The Intercept»، نوشت که پنتاگون که نگران جنگ احتمالی با چین است، برای مبارزه با ارتش آزادیبخش خلق، که برتری عددی دارد، به کلاس جدیدی از تسلیحات روی آورده است: پهپاد، تعداد بسیار بسیار زیادِ پهپاد.

بر اساس این مقاله، در آگوست ۲۰۲۳، پنتاگون از Replicator پرده برداری کرد، ابتکار خود برای به کار انداختن هزاران «سیستم خودمختار چندمنظوره‌ی مصرفی» یا (ADA۲)»: که نام انتخابی پنتاگون برای ماشین‌های کم‌هزینه(و احتمالاً مبتنی بر هوش مصنوعی) از قبیل شناورهای خود-هدایتگر، هواپیماهای روباتی بزرگ و انبوهی از پهپادهای کوچک‌تر کامیکازه(انتحاری) است که نیروهای آمریکایی می توانند از آن‌ها استفاده کنند و به طور انبوه از دست بدهند تا بر نیروهای چینی چیره شوند.

در اوایل ماه جاری، دو دفتر پنتاگون که مسوولیت این پروژه را بر عهده دارند، اعلام کردند که چهار سازنده‌ی تسلیحات غیرسنتی را برای یک برنامه‌ی پهپادی جدید انتخاب کرده‌اند و پروازهای آزمایشی این برنامه برای اواخر امسال برنامه‌ریزی شده است. شرکت‌هایی که این «نقلیه‌ی آزمایشی سازمانی» یا ETV را می‌سازند، باید ثابت کنند که پهپاد آن‌ها می‌تواند بیش از ۵۰۰ مایل پرواز کند و یک «محموله‌ مهمات جنبشی» را به هدف برخورد دهد. تمرکز تسلیحات این پروژه بر سلاح‌هایی کم‌هزینه، سریع‌ساز و مدولار(مبتنی بر سرهم کردن قطعات پیش‌ساخته) است. بر اساس مناقصه سال ۲۰۲۳ و اعلامیه اخیر اداره تسلیحات نیروی هوایی و واحد نوآوری دفاعی(یک موسسه‌ی شتاب‌دهنده‌ی پوششی پنتاگون). بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که ابتکار ETV ممکن است به برنامه‌ی Replicator مرتبط باشد، گرچه اداره تسلیحات نیروی هوایی در پاسخ به درخواست خبرنگار اینترسپت، حاضر به توضیح در این زمینه نشد.

هواپیماهای روباتی جدید تغییری را نسبت به پهپادهای «میراثی» وزارت دفاع نشان می‌دهند که طبق نظر اداره تسلیحات نیروی هوایی، تولید آن‌ها «بیش از حد مهندسی شده» و «کار-بَر» هستند. چهار پیمانکار انتخاب شده برای این برنامه، صنایع Anduril، Solutions Integrated for Systems، Leidos Dynetics و Zone ۵ Technologies هستند که از میان بیش از ۱۰۰ متقاضی انتخاب شدند.

هدف این است که یک یا چند نوع از پهپادهای انتحاری انتخاب شوند (اسلحه سازان عنوان “مهمات پرسه‌زن” را ترجیح می دهند) که بتوان در اسرع وقت و به تعداد مورد نیاز آن‌ها را تولید کرد(اداره تسلیحات توضیحی در مورد این که آیا انتظار می‌رود همه نمونه‌های اولیه، هواپیماهای کاملاً انتحاری باشند یا خیر، ارائه نکرد). این پهپادها احتمالاً کوچک‌تر از پهپادهای MQ-۱ Predator و MQ-۹ Reaper خواهند بود – که در دو دهه اول کارزار موسوم به «مبارزه با تروریسم»، به‌طور گسترده به ‌عنوان تسلیحات زمین‌پرتاب، قابل استفاده مجدد، با قابلیت شلیک موشک استفاده می شدند. به علاوه این تسلیحات جدید می بایست تطبیق‌پذیرتر هم باشند، زیرا این ETVها باید قابلیت پرتاب و شلیک از هوا را نیز داشته باشند.

در ۲۵ سال گذشته، پرنده‌های بدون سرنشین از نوع «Reaper» و «Predator»، که توسط پرسنل نظامی روی زمین هدایت می‌شوند، غیرنظامیان را در سراسر کره زمین، از افغانستان و لیبی گرفته تا سوریه و یمن کشته‌اند.

به عنوان یک مصداق روشن، حمله هواپیمای بدون سرنشین ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ در سومالی حداقل سه و احتمالاً پنج غیرنظامی – از جمله لول دهیر محمد ۲۲ ساله و دختر ۴ ساله او مریم شیلو میوز – را به قتل رساند که این واقعیت در سال ۲۰۲۳ فاش شد. تحقیقاتی که توسط پایگاه خبری اینترسپت انجام شد، موجب گردید که دوجین سازمان حقوق بشری و پنج عضو کنگره از پنتاگون بخواهند که غرامت خانواده‌ی لول و مریم را به خاطر این قتل آن‌ها جبران کند.

کارشناسان نگران هستند که تولید انبوه پهپادهای جدید کم‌هزینه و مرگبار منجر به تلفات بیشتر غیرنظامیان شود. پریانکا موتاپارتی، مدیر «پروژه مبارزه با تروریسم، درگیری‌های مسلحانه و حقوق بشر» در موسسه حقوق بشر دانشکده حقوق کلمبیا، معتقد است:

“خطر واضح این است که این پهپادها در مقیاس بزرگ‌تری مورد استفاده قرار می‌گیرند و سوالاتی در مورد احتمال آسیب غیرنظامی ایجاد می‌کنند. ما باید بدانیم که آیا این پهپادها ممکن است در شرایطی استفاده شوند که غیرنظامیان را در معرض خطر قرار دهد. ما باید بدانیم که مخاطرات آن چگونه ارزیابی می شود.”

در حالی که هواپیماهای بدون سرنشین ایالات متحده برای انجام حملات مرگبار به اپراتورهای انسانی متکی هستند – که اغلب با نتایج فاجعه‌باری همراه بوده است – پیشرفت‌های هوش مصنوعی به طور فزاینده‌ای امکان انتخاب هواپیماهای روباتی در زرادخانه‌های کشورهای مختلف را افزایش داده است.

اختلالات الکترونیکی ایجادشده توسط روسیه در جنگ اوکراین علیه پهپادهای ناتو و اوکراین، باعث تغییر گرایش به سمت هواپیماهای بدون‌سرنشینِ خودفرمان شده است که روی یک هدف قفل می‌کنند و حتی زمانی که ارتباط آن‌هابا اپراتور انسانی قطع شده باشد، به ماموریت خود ادامه می‌دهند. سال گذشته، شرکت هواپیماهای بدون سرنشین اوکراینی Saker ادعا کرد که پهپادکاملا خودفرمان Saker مبتنی بر هوش مصنوعی، برای شناسایی و حمله به ۶۴ نوع مختلف از «اهداف نظامی» روسیه استفاده می شد.

اوکراین ماهانه از ۱۰۰۰۰ پهپاد ارزان‌قیمت برای مقابله با برتری قوای ارتش روسیه استفاده کرده است. مقامات پنتاگون نیروی پهپادی اوکراین را الگویی برای مقابله با ارتش بزرگ جمهوری خلق چین می دانند. کاتلین هیکس، معاون وزیر دفاع، یکی از مقاماتی که بر آن برنامه پهپادی نظارت می کند، گفت:

“Replicator قرار است به ما کمک کند تا بر بزرگترین مزیت جمهوری خلق چین، که شمار نیروها است، غلبه کنیم.”

ماه گذشته، پنتاگون اعلام کرد که تسریع در به کارگیری انبوه یک مهمات پرسه‌زن موسوم به Switchblade-۶۰۰» که یک پهپاد ضد زره کامیکازه از شرکت AeroVironment است، در دستور کار ارتش آمریکاست. این پهپاد خودفرمان، تا زمانی که هدفی را پیدا کند، به پرواز خود ادامه می دهد و به طور گسترده در اوکراین استفاده شده است. دریاسالار ساموئل پاپارو، فرمانده فرماندهی هند و اقیانوس آرام یا INDOPACOM گفت: «این یک گام مهم در ارائه قابلیت‌های مورد نیاز ما، در مقیاس و سرعتی است که نیاز داریم».

در کنفرانس اخیر ناتو، الکس بورنیاکوف، معاون وزیر تحول دیجیتال اوکراین، در مورد قابلیت استفاده از هوش مصنوعی و شبکه‌ای از حسگرهای صوتی برای هدف قراردادن یک، به زعم او، “جنایتکار جنگی” روسی و ترور او توسط یک پهپاد خودفرمان صحبت کرد. او گفت: “بینش رایانه‌ای جواب می دهد. این قبلا ثابت شده است.”

استفاده از تسلیحات خودفرمان بیش از یک دهه مورد بحث بوده است. از سال ۲۰۱۳، کارزار «روبات‌های قاتل را متوقف کنید»، که به ائتلافی متشکل از ۲۵۰ سازمان غیردولتی از جمله عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر تبدیل شده، خواستار یک معاهده الزام‌آور قانونی برای ممنوعیت سلاح‌های خودفرمان شده است.

مقررات پنتاگون، که سال گذشته منتشر شد، بیان می‌کند که سیستم‌های تسلیحاتی کاملاً و نیمه خودفرمان باید «مطابق با قانون جنگ» و «اصول اخلاقی وزارت دفاع برای هوش مصنوعی» مورد استفاده قرار گیرند. این دومی که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد، صرفا تصریح می‌کند که پرسنل سطوح «مناسب» از «قضاوت و مراقبت» را در هنگام ساخت و کاربرد هوش مصنوعی اعمال خواهند کرد.

اما “مراقبت” هرگز یک مشخصه آمریکایی نبوده است. در قرن گذشته، ارتش ایالات متحده حملات هوایی انجام داده است که نشان دهنده بی اعتنایی مستمر به غیرنظامیان است: دشمن نشان دادن یا معرفی نادرست مردم عادی؛ ناتوانی در بررسی ادعاهای آسیب غیرنظامیان؛ عذرخواهی تلفات به عنوان تاسف بار اما اجتناب ناپذیر؛ و ناتوانی در جلوگیری از تکرار آن‌ها یا پاسخگو ساختن سربازان خطاکار.

در طول ۲۰ سال اول جنگ علیه تروریسم، ایالات متحده بیش از ۹۱۰۰۰ حمله هوایی در هفت منطقه اصلی درگیری – افغانستان، عراق، لیبی، پاکستان، سومالی، سوریه و یمن- انجام داد و بر اساس گزارش سال ۲۰۲۱، ۴۸۳۰۸ غیرنظامی را کشت.

پنتاگون مکرراً ضرب الاجل خود را برای گزارش تعداد غیرنظامیانی که در مجموعه عملیات نظامی ایالات متحده در هر سال کشته می شوند، رد می کند، که تازه کمترین محدودیت برای پاسخگویی بابت اقدامات خود است. گزارش ۲۰۲۲ آن در آوریل امسال با یک سال تاخیر منتشر شد. پنتاگون مهلت مقرر در کنگره برای گزارش سال ۲۰۲۳ را در اول ماه مه سال جاری اعلام کرد. ماه گذشته، اینترسپت از لیزا لارنس، سخنگوی پنتاگون که مسائل مربوط به آسیب غیرنظامیان را رسیدگی می کند، پرسید که چرا گزارش سال ۲۰۲۳ تاخیر داشت و چه زمانی باید منتظر آن بود. رسید تحویل(دلیوری) ایمیل نشان می دهد که او ایمیل را خوانده است، اما پاسخی ارائه نکرده است.

حداقل یکی از نمونه‌های اولیه پهپاد جدید بر اساس نحوه ارزیابی عملکرد آن‌ها توسط فرماندهی عملیات ویژه، INDOPACOM و سایرین، برای ارتش به تولید کامل خواهد رسید.

پایان خبر نشر روز